Η Καναδή διηγηματογράφος και νομπελίστρια Alice Munro, η οποία εξέταζε την καθημερινή ζωή μέσα από τον φακό της μυθοπλασίας για περισσότερα από 60 χρόνια, πέθανε σε ηλικία 92 ετών στο σπίτι της στο Οντάριο.
Έπασχε από άνοια για περισσότερο από μια δεκαετία.
Η Alice Munro έχει χαρακτηριστεί ως «η Καναδή Τσέχωφ» από τη Cynthia Ozick, καθώς το έργο της βασίστηκε σε μορφές και θέματα που παραδοσιακά αγνοούνται από τη λογοτεχνική επικρατούσα τάση.
Μόνο αργότερα στη ζωή της η δημοτικότητα της Munro άρχισε να ανεβαίνει, καθώς οι διακριτικές ιστορίες της για φαινομενικά απλούς ανθρώπους σε μη δραματικές, μικρές πόλεις του Καναδά συγκέντρωσαν μια σειρά από διεθνή βραβεία, μεταξύ των οποίων και το Νόμπελ λογοτεχνίας του 2013.
Έχει επίσης βραβευτεί από την Ένωση Κριτικών ΗΠΑ κι έχει λάβει το βραβείο Rea για τη συνολική προσφορά της στο διήγημα.
Το 2009 της απονεμήθηκε το Man Booker International, για το οποίο ήταν ξανά υποψήφια και το 2007. Το βραβείο απονέμεται κάθε δύο χρόνια σε έναν συγγραφέα εν ζωή που εκδίδει τα έργα του στην αγγλική γλώσσα.
Η Alice Munro είναι από τις πιο γνωστές και σημαντικές διηγηματογράφους παγκοσμίως και η κριτική επιτροπή του βραβείου χαρακτηριστικά αναφέρει: «Με κάθε διήγημά της η Munro καταφέρνει να φτάσει το βάθος και την ακρίβεια που οι περισσότεροι μυθιστοριογράφοι πετυχαίνουν με το σύνολο του έργου τους. Διαβάζοντας τη Munro μαθαίνεις πάντα κάτι που δεν είχες ποτέ σκεφτεί».
Γεννημένη το 1931 σε μια οικογένεια εκτροφέων αλεπούδων και πουλερικών που ζούσαν έξω από το Γουίνγκαμ του Οντάριο και αγωνίζονταν να επιβιώσουν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, η Munro πήγε στο πανεπιστήμιο με υποτροφία και σπούδασε για δύο χρόνια πριν μετακομίσει στο Βανκούβερ με τον πρώτο της σύζυγο, James Munro, το 1951.
Ήταν η δεύτερη καναδικής καταγωγής συγγραφέας που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας, αλλά η πρώτη με καθαρά καναδική ταυτότητα. Ο Saul Bellow, που κέρδισε το βραβείο το 1976, γεννήθηκε στο Κεμπέκ αλλά μεγάλωσε στο Σικάγο και θεωρήθηκε ευρέως ως Αμερικανός συγγραφέας.
Η Munro άρχισε να γράφει διηγήματα ενώ έμενε στο σπίτι και μεγάλωνε τα παιδιά της. Σκοπός της ήταν να γράψει κάποτε ένα μυθιστόρημα, αλλά δήλωσε ότι με τρία παιδιά δεν ήταν ποτέ σε θέση να βρει τον απαραίτητο χρόνο.
Άρχισε να αποκτά φήμη όταν οι ιστορίες της άρχισαν να δημοσιεύονται στο New Yorker τη δεκαετία του 1970.
Παντρεύτηκε τον James Munro το 1951 και μετακόμισε στη Βικτώρια της Βρετανικής Κολομβίας, όπου οι δυο τους διατηρούσαν ένα βιβλιοπωλείο. Απέκτησαν τέσσερις κόρες -η μία πέθανε λίγες ώρες μετά τη γέννησή της- πριν χωρίσουν το 1972. Στη συνέχεια, η Munro επέστρεψε στο Οντάριο. Ο δεύτερος σύζυγός της, ο γεωγράφος Gerald Fremlin, πέθανε τον Απρίλιο του 2013.
Η Munro το 2009 αποκάλυψε ότι είχε υποβληθεί σε εγχείρηση bypass καρδιάς και είχε υποβληθεί σε θεραπεία για καρκίνο.
