Αλλά και όσοι δεν τον γνώριζαν, είναι ευρέως γνωστό πως ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος -όσο ζούσε- σιχαινόταν βραβεία, τιμές κτλ. Ακόμη και την σύνταξή του είχε αρνηθεί!
Το 2012 σε ηλικία 81 ετών τιμήθηκε με το Βραβείο Γραμμάτων από την Ακαδημία Αθηνών για την συνολική του προσφορά.
Φυσικά το αρνήθηκε...
«Παίρνω βραβείο σημαίνει αποδέχομαι πνευματικά αφεντικά και κάποια στιγμή πρέπει να απαλλαγούμε από τα αφεντικά», δήλωνε τότε.
Και το 2011 αρνήθηκε να παραλάβει το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας… «δεν θέλω ούτε τα βραβεία τους, ούτε τα λεφτά τους...»
Το 1989 έγραφε:
«Είναι το κείμενο, είμαι εγώ ο ίδιος, όλη η στάση ζωής μου. Ξέρω, είμαι στριμμένος. Πάντα ήμουν. Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ' όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία, απ' το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο "υπείροχον έμμεναι άλλων", που μας άφησαν οι αρχαίοι… Είμαι εναντίον των βραβείων, γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερού μου – και κάποτε θα πρέπει να απαλλαγούμε από τη συγκατάβαση των μεγάλων. Είμαι, προπάντων, εναντίον κάθε ατομικής φιλοδοξίας, που καθημερινά μας οδηγεί σε μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς. Αν σήμερα κυριαρχούν παραγοντίσκοι και τσανάκια, δεν φταίει μόνο το κωλοχανείο φταίνε και οι δικές μας παραχωρήσεις και αδυναμίες. Κι αν η λογοτεχνία μας κατάντησε σκάρτη, μήπως δεν φταίει και η δική μας σκαρταδούρα;»
Τι θα σκέφτεται από κει πάνω ή απ’ όπου είναι ο ποιητής όταν διαβάζει πως:
«Μετακομίζει» μετά θάνατον ο πλέον «συζητημένος» ποιητής των τελευταίων χρόνων, μελετητής, μεταφραστής, δοκιμιογράφος, Ντίνος Χριστιανόπουλος, από τα Κοιμητήρια Αναστάσεως του Κυρίου της Θέρμης στα Κοιμητήρια της Ευαγγελίστριας, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Το δημοτικό συμβούλιο του δήμου Θεσσαλονίκης στην προσεχή του συνεδρίαση αναμένεται να εγκρίνει τη δωρεάν «τιμής ένεκεν» εκταφή του Ντίνου Χριστιανόπουλου καθώς και τη δημιουργία μνημείου για την τοποθέτηση των οστών του στα Κοιμητήρια της Ευαγγελίστριας, για λόγους απόλυτης ηθικής αναγνώρισης των δράσεων και των υπηρεσιών που προσέφερε στο έθνος αλλά και στην πόλη της Θεσσαλονίκης την οποία και ανέδειξε»...
Μιλάμε για τον άνθρωπο που αρνήθηκε να κάνει αίτηση ακόμη και για σύνταξη…
Μεταξύ άλλων, έλεγε στον συγγραφέα και εκδότη Γιώργο Χρονά για το περιοδικό SOUL της ATHENS VOICE ΤΟ 2006: «… θα ξέρεις, βέβαια, ότι εγώ από πολύ νωρίς ήμουν εχθρός των βραβείων, των τιμητικών διακρίσεων και των λογοτεχνικών συντάξεων. Επειδή από πολύ νωρίς είπα ότι δε δέχομαι λογοτεχνική σύνταξη, κράτησα το λόγο μου, δεν υπέβαλα ποτέ αίτηση, με αγνόησε το κράτος, πώς ζω ή αν ζω, και εγώ τους αγνόησα. Και εν πάση περιπτώσει, δεν πέθανα...»
Εναντίον… Ντίνος Χριστιανόπουλος
«Είμαι εναντίον των βραβείων, γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου -και κάποτε θα πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά -και κάποτε θα πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από τη ζωή μας.
Είμαι εναντίον των χρηματικών επιχορηγήσεων. Σιχαίνομαι τους φτωχοπρόδρομους που απλώνουν το χέρι τους για παραδάκι. Οι χορηγίες μεγαλώνουν την μανία μας για διακρίσεις και τη δίψα μας για λεφτά· ξεπουλάνε την ατομική ανεξαρτησία μας».
σ.σ., καλή η πρόθεση του Δήμου Θεσσαλονίκης αλλά μάλλον ατυχής...
Γεωργία Λινάρδου
