Τέσσερα χρόνια από την έναρξη της πανδημίας ο λοιμοξιολόγος Σωτήρης Τσιόδρας κάνει τον απολογισμό...
«Αξίζει όμως να αναφερθώ σε μερικά από τα πορίσματα που έβγαλε η έκθεση του ΟΟΣΑ το 2023, τα οποία αφορούν την παροχή φροντίδας
υγείας και τα θεωρώ πολύ σημαντικά για όλους και ιδιαίτερα για αυτούς που ασκούν πολιτική υγείας. Τα συστήματα υγείας σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν ανέτοιμα και υποστελεχωμένα και υπέφεραν από μη επαρκείς επενδύσεις. Η πρώτη ανάγκη που προκύπτει λοιπόν σύμφωνα με την έκθεση είναι η ανάγκη της γενικότερης ενίσχυσης του συστήματος υγείας και ιδιαίτερα σε προσωπικό. Το βιώσαμε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, το βιώνουμε και εμείς τώρα,
στην καθημερινότητά μας, ως λειτουργοί δημόσιας υγείας, ως γιατροί στα νοσοκομεία μας», δηλώνει στην Καθημερινή.
Σωτήρης Τσιόδρας: «Χρειαζόμαστε προσωπικό κατάλληλα εκπαιδευμένο...»
«Χρειαζόμαστε προσωπικό το οποίο να είναι κατάλληλα εκπαιδευμένο, χρειαζόμαστε γιατρούς και νοσηλευτές, και τώρα, και για το μέλλον. Η έκθεση του ΟΟΣΑ για την πανδημία αναφέρει πως το 50% του προϋπολογισμού που δίνεται για την υγεία θα πρέπει να δίνεται για την ενίσχυση σε προσωπικό. Και μετά έρχονται όλα τα υπόλοιπα. Οι φαρμακευτικές δαπάνες, οι ενισχύσεις για νέες εργαστηριακές διαγνωστικές τεχνικές, οι πόροι για δομές, η συνεχιζόμενη επιτήρηση με νέα εργαλεία είναι ουσιαστική, αλλά ακολουθεί. Το προσωπικό των νοσοκομείων εξουθενώθηκε στην πανδημία, ακόμη υποφέρει από συναισθηματική φόρτιση και κόπωση. Πρέπει να στηριχθεί το πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό των νοσοκομείων μας, και νομίζω ότι αυτό είναι από τα σημαντικότερα μαθήματα της πανδημίας.
Το προσωπικό περαιτέρω χρειάζεται συνεχιζόμενη εκπαίδευση για να παραμένει σε εγρήγορση, χρειάζεται περαιτέρω κίνητρα για να συνεχίσει την προσφορά του».
Σωτήρης Τσιόδρας: «Δεν είναι το εάν θα υπάρξει επόμενη πανδημία, αλλά το πότε...»
«Εδώ θα δανειστώ τα λόγια του διευθυντού του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ότι δεν είναι το «if» αλλά το «when». Δεν είναι το εάν θα υπάρξει επόμενη πανδημία, αλλά το πότε. Είναι σίγουρο ότι θα υπάρξει. Και η διεπαφή του ανθρώπου με τη φύση έχει αυξήσει αυτό το ενδεχόμενο σε πολύ μεγάλο βαθμό. Σε τέτοιο βαθμό που κάποιες επιστημονικές δημοσιεύσεις τους τελευταίους μήνες υποστήριζαν με μαθηματικές εκτιμήσεις πως πρέπει να μειωθεί η επαφή των ανθρώπων με θηλαστικά όπως οι νυχτερίδες, που αποτελούν τη δεξαμενή για κάποιους από τους αναδυόμενους ιούς που είδαμε τα τελευταία χρόνια και πριν από την πανδημία. Αλλά δεν νομίζω ότι εκεί σταματά το δίλημμα και η αναζήτηση για πρόληψη της εμφάνισης νέων πανδημιών».
