Πόσο δύσκολο είναι να κάνεις συνέντευξη με μία προσωπικότητα που -συμφωνείς ή διαφωνείς- γνωρίζεις εκ των προτέρων πως θα σε «κολλήσει στον τοίχο» αν δεν έχεις ταυτότητα... κι αν δεν έχει ξεψαχνίσει όχι μόνον το δικό του «μέσα», αλλά και το δικό σου...
Δύσκολο, εξαιρετικά δύσκολο.
Φυσικά, όμως, υπάρχουν δημοσιογράφοι που νομίζουν πως είναι «μικροί θεοί». Μακάρι να υπήρχαν «μικροί θεοί» προσβάσιμοι σε όλους μας. Αλλά...
Δεν ξέρω τι θα γινόταν σε αυτήν την συνέντευξη αν ο Νίκος Καρβέλας είχε απέναντί του την Έλλη Στάη.
Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν ο Νίκος Καρβέλας
είχε απέναντί του έναν δημοσιογράφο που πραγματικός του στόχος θα ήταν να υπερβεί τον εαυτό του και όχι έναν τύπο (δεν το λέω προσβλητικά) σαν τον Καρβέλα
που είναι βέβαιον πως όταν αποφασίσει να κάνει «θόρυβο» ο δικός του «θόρυβος» θα κυριαρχήσει έναντι όλων των υπολοίπων... Το έχει δείξει η πορεία του, οι δημιουργίες του,
η ζωή του...
Άρα...
Άρα ή θα τσαλακωθείς με όποιο ρίσκο να γελοιοποιηθείς (why not κι αυτό μέσα στο παιχνίδι είναι) ή θα πέσεις αμαχητί από το «κάδρο» σου παίρνοντας μάθημα πως οι συνεντεύξεις με τέτοιους ανθρώπους είναι για λίγους και λίγες...
Δεν ξέρω, λοιπόν, τι θα συνέβαινε αν ο Καρβέλας είχε απέναντί του την Έλλη Στάη με την καθαρόαιμη ειρωνεία και ενίοτε «ξινίλα» ή την Λιάνα Κανέλλη με την κουλτούρα «φλογοβόλου». Ή τέλος πάντων κάποια παρουσιάστρια-δημοσιογράφο που όπως δεν έχει να χάσει τίποτα ο καλεσμένος της έτσι να νιώθει και η ίδια...
Ξινή η αλήθεια κατά Παρμενίδη, όμως, όχι μόνον για την Λυμπεράκη, αλλά και για τον Καρβέλα που ο «θόρυβος» του έγινε «φασαρία»...
σ.σ., πάντως, ωραία διαφήμιση για το βιβλίο του έκανε...
Γ.Λιν
