«ΠΟΙΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ;»
To απίστευτο περιστατικό με την δολοφονία της κοπέλας έξω από το αστυνομικό τμήμα, τα Τέμπη, το Μάτι - όλες αυτές οι τραγωδίες έχουν κάτι κοινό στο βάθος: τραγικά ανεύθυνους & ανίδεους χειρισμούς από ανθρώπους που κατέχουν θέσεις σημαντικής ευθύνης και που δουλεύουν για το ελληνικό κράτος.
Του Γιάννη Γιαννούδη
Ποιος ελέφαντας κρύβεται πάλι στο δωμάτιο και κάνουμε πως δεν τον βλέπουμε; Μα ο γνωστός: το παρανοϊκό ζήτημα έλλειψης αξιολόγησης και μη καταλογισμού ατομικής ευθύνης στην ευρύτερη δημόσια διοίκηση.
Χωρίς να δω στατιστικές, είμαι βέβαιος πως έχουμε (από) τους περισσότερους - αλλά και χειρότερα επιλεγμένους, εκπαιδευμένους και αμοιβόμενους αστυνομικούς στην Δυτική Ευρώπη.
Πότε ακούσαμε κάποιον υπουργό Δημόσιας Τάξης να πει δημοσίως: πόσους αστυνομικούς έχουμε, πόσους χρειαζόμαστε με βάση τα διεθνή μοντέλα, τι μισθούς παίρνουν, που υπηρετούν, κάθε πότε εκπαιδεύονται και ποιες είναι οι επιδόσεις τους στις αξιολογήσεις που τους γίνονται ανά άτομο.
Ώστε οι καλύτεροι να επιβραβεύονται, οι έχοντες potential να εκπαιδεύονται και να κινητοποιούνται και οι άχρηστοι να πηγαίνουν σπίτι τους (σπίτι τους, όχι σε άλλο δημόσιο πόστο!)
Ειλικρινά, υπάρχει κάποιος που διαφωνεί με επιχειρήματα στα παραπάνω;
Και όπου αστυνομικοί αντικαταστήστε το με δασκάλους, γιατρούς, στρατιωτικούς, you name it.
Το ελληνικό κράτος είναι by far ο μεγαλύτερος εργοδότης στην χώρα και δεν μετράει ποτέ την απόδοση των εργαζομένων του!
«Τρούπωσες» στην ελληνική δημόσια διοίκηση; Ε, τελείωσε το ζήτημα.
0 comments
Το μήνυμα σας