«Eίμαστε όλοι ίσοι απέναντι στον θάνατο. 

Τι γίνεται, όμως, με εκείνους που είναι εξοικειωμένοι με την ιδέα του θανάτου…; 

Και στο Ισραήλ οι κάτοικοι είναι, καθώς ζουν από μικρά παιδιά στο ρυθμό του πολέμου. Μαζί τους κι εγώ. 

Το Σάββατο το ρολόι έδειχνε δέκα λεπτά πριν τις 11 τη νύχτα, μου έρχεται μήνυμα στο κινητό μου με την πληροφορία ότι ένα πρώτο κύμα πενήντα drones από το Ιράν κατευθύνεται στο έδαφος του Ισραήλ. Σε λίγα δευτερόλεπτα έρχεται και η επιβεβαίωση από το στρατό του Ισραήλ. 

Ειδοποιώ αμέσως τον διευθυντή μου, Χρήστο Παναγιωτόπουλο, ενεργοποιείται ο μηχανισμός του τμήματος ειδήσεων του Open και βγαίνουμε αέρα σε έκτακτο δελτίο. 

Μεταδίδω με τον οπερατέρ Δημήτρη Αλεξάκη από την οροφή ενός κτηρίου στο Τελ Αβιβ και περιμένουμε τα drones να διανύσουν την απόσταση μέχρι να φτάσουν πάνω από τα κεφάλια μας και να έχουμε το πλάνο και τον ήχο. 

Ω ναι! Σκέφτομαι ότι η πρώτη στην ιστορία απευθείας επίθεση από το Ιράν στο έδαφος του Ισραήλ είναι γεγονός, είμαι μάρτυρας, καθώς βρίσκομαι στη χώρα που δέχεται την επίθεση και τα ενδεχόμενα πλήγματα. 

Με αυτήν ακριβώς τη φράση ξεκινάω και τη μετάδοση, αυτό έχω καθήκον να πω στους τηλεθεατές ως σημαντικό. 

Δεν αργεί να έρθει και η πληροφορία ότι εκτοξεύτηκαν και βαλλιστικοί πύραυλοι. 

Η ροή λόγω έκτακτης επικαιρότητας στο OPEN συνεχίζεται. 

Στις 1.50 τα ξημερώματα το μεγαλύτερο μέρος της χώρας και η πρωτεύουσα μπαίνουν σε συναγερμό. 

Η απειλή είναι εδώ. Την ώρα της ζωντανής σύνδεσης στρέφω το βλέμμα μου πίσω και δεξιά. Βλέπω τα φωτεινά σημάδια από τις ρουκέτες αναχαίτισης, σε λίγα δευτερόλεπτα ακολουθεί και ο ήχος από τις εκρήξεις. Ενώ ακούω και τα μαχητικά αεροσκάφη. 

Εξηγώ στους τηλεθεατές όσα παρατηρώ και σκέφτομαι πως οι περίπου δέκα εκατομμύρια κάτοικοι της χώρας, μεταξύ των οποίων ηλικιωμένοι και μικρά παιδιά βρίσκονται υπό απειλή και κίνδυνο. Ο χάρτης έχει κοκκινήσει, οι σειρήνες ηχούν παντού. 

Μια ανάσα η απόσταση μεταξύ του “star wars” με το οποίο κάποιοι παρομοιάζουν την εικόνα με τις ρουκέτες στον ουκρανό μέχρι τον τραυματισμό ή το θάνατο. 

Λίγο αργότερα έρχεται και η είδηση πως ένα επτάχρονο κοριτσάκι τραυματίστηκε σοβαρά. 

Έπειτα, ενημερώνομαι ότι αεροπορική βάση των IDF στην έρημο Νέγκεβ έχει υποστεί καταστροφές από πυραυλικό πλήγμα. 

Στο πλευρό του Ισραήλ για την άμυνα και αναχαίτιση στάθηκαν ΗΠΑ, Μ. Βρετανία και Γαλλία, ενώ πλάι στο Ιράν, το Ιράκ, ο Λίβανος, η Υεμένη. 

Οπότε, καθώς μεταδίδουμε μέχρι να ξημερώσει καταλαβαίνω πως η παραμικρή σπίθα μπορεί να φέρει ντόμινο εξελίξεων. 

Το Ισραήλ δεν μπορεί να αφήσει αναπάντητη μία πολύ μαζική επίθεση στο έδαφός του από το Ιράν και αν ανταποδώσει θα μιλάμε για την πρώτη επίθεσή του απευθείας στο έδαφος του Ιράν. 

Ως ανταποκρίτρια στο Ισραήλ, είμαι μέρα νύχτα σε επαγρύπνηση. Το πολεμικό συμβούλιο μπαίνει σε συνεχείς συνεδριάσεις, ο διπλωματικός πυρετός χτυπάει κόκκινο και η ερμηνεία των δεδομένων απαιτεί πηγές και κριτική σκέψη. 

Κάπου εκεί συνειδητοποιώ πως προς το Νότο, σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από το Τελ Αβιβ βρίσκεται η Λωρίδα της Γάζας υπό διαρκείς βομβαρδισμούς ακόμη και με ανοιχτό το ενδεχόμενο οι χερσαίες δυνάμεις να μπουν στη Ράφα. Ήμουν πριν εκατό μέρες στα σύνορα και έβλεπα τον καπνό να υψώνεται. Κι εκεί, στη Γάζα οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι στο θάνατο...»